Rozdział 15

Rozdział dedykuję C.Howard!<3 To ona kazała mi wstawić te wypociny! ;D 

_______________________________________________________

Obudziłam się dzisiaj późnym porankiem. To co się wydarzyło wczoraj przewyższało wszystkie moje najskrytsze marzenia! Dotknęłam moich ust. Nadal czułam przyjemne mrowienie. Wstałam i puściłam na cały pokój piosenkę, która odzwierciedlała moje uczucia. Jestem najszczęśliwszą dziewczyną na świecie. Jack na balu był bardzo słodki! Przetańczyliśmy każdy wolny taniec! Nikt tym razem nam nie przeszkodził. Z moich rozmyślań wyrwała mnie mama. Dzwonił telefon, który zostawiłam wczoraj na dole razem z torebką.

- Halo?

- No hej Kim. Co dzisiaj robisz? Idziemy po bułki?- Razem z Jackiem roześmialiśmy się z naszego żartu z chodzeniem. Jak można pytać kogoś „Będziesz ze mną chodził/a ?”. Jack i Ja zawsze tak kończymy to pytanie. Według mnie prawdziwy związek powinien pieczętować pocałunek. Ten który doświadczyłam wczoraj.

- Pewnie! Będę gotowa za 20 minut. – Odpowiedziałam, kiedy wreszcie przestaliśmy się śmiać.

- Będę za 25 minut pod twoim domem.

- Okay!- dodałam szybko i się rozłączyłam.

Poszłam do łazienki szybko się umyć i ubrać. Kiedy byłam gotowa wyjrzałam przez okno. Jack podszedł pod mój dom. Zbiegłam szybko po schodach i otworzyłam mu drzwi.  Postanowiliśmy wybrać się na dłuższy spacer. Szliśmy przez park. Na obsypanej śniegiem dróżce szła jakaś para. W przeciwieństwie do nas trzymali się za ręce. Popatrzyłam się na Jacka, który w tym samym momencie spojrzał na mnie, a potem na nasze ręce.

- Czy my też powinniśmy…? – zapytał zmieszany.

- Jeśli nie chcesz to nie…- powiedziałam smutnym tonem.

Jack zamiast odpowiedzieć pocałował mnie. Ogarnęło mnie ciepło. Staliśmy wtuleni w siebie aż Jack powiedział :

- Ja ZAWSZE chciałem, chce i będę chciał Kim! – uśmiechnął się i splótł nasze ręce w jedno. Pochodziliśmy jeszcze trochę aż zrobiło mi się bardzo zimno. Jack to zauważył i odprowadził mnie do domu. Pod bramką zauważyłam, że przez okno gapi się moja mama! Szepnęłam to Jackowi a on zaczął się niekontrolowanie śmiać. Po krótkiej chwili nie wytrzymałam i dołączyłam do niego. Mama patrzyła na nas jak na wariatów! Pociągnęłam Jacka za niewidoczny z okna murek i pocałowałam go(Jacka, nie murek)na pożegnanie.

- Do zobaczenia później!- krzyknęłam do nieco zszokowanego Jacka kierując się do drzwi! W domu mama udawała, że coś robi by się nie wydało to, co naprawdę robiła...